Σοκ και δέος από τις τραγικές εικόνες που δυστυχώς επαναλαμβάνονται.
Μια μαύρη μέρα ξημέρωσε με ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους, να αγνοούνται να έχουν χάσει το βιος τους-τους κόπους μιας ζωής.
Δεν είναι ώρα ούτε για ευθύνες και κριτική ούτε φυσικά και για κάθε είδους συνωμοσιακά άλλοθι, όταν έχουμε μπροστά μας
ανθρώπινες απώλειες και μια βιβλική καταστροφή στην Αττική που έχουν προκαλέσει ξανά έναν οδυνηρό, έναν ανείπωτο πόνο και θρήνο,
που δύσκολα κανείς μπορεί να εκφράσει.
Είναι στιγμές που όλοι οι πολίτες, με αίσθημα αλληλεγγύης και συλλογικότητας, πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε μια ακόμη τεράστια καταστροφή.
Εκφράζω τα βαθύτατα και πιο ειλικρινή συλλυπητήρια μου στις οικογένειες και τους οικείους των θυμάτων.
Αυτή πρέπει να είναι και η τελευταία φορά που θρηνούμε συνανθρώπους μας, η τελευταία φορά που καίγονται σπίτια και γίνονται στάχτη τα δάση μας.
Επιτέλους, όλοι μαζί πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στον εφιάλτη που σχεδόν κάθε χρόνο ζούμε στην Ελλάδα.